افزایش قدرت عضلانی، بهبود در راه رفتن، حفظ تعادل و همچنین جلوگیری از سقوط، به فرد مبتلا به بیماری پارکینسون اجازه میدهند احساس اعتماد به نفس و توانایی بیشتری داشته باشد. هدف رویکردهای توانبخشی حرکتی مورد استفاده بهبود کیفیت زندگی است که با بیشینه سازی توانایی جسمی و کمینه سازی مشکلات مرتبط با پارکینسون در طول دوران بیماری به انجام میرسد. اگرچه فیزیوتراپی بیماری پارکینسون را درمان نمیکند، اما عوارض ثانویه را به حداقل میرساند و عملکرد و توانایی حرکتی بیمار را افزایش میدهد. تحرک، هماهنگی، دامنه حرکتی و قدرت عضلانی، همه میتوانند با کمک فیزیوتراپی بهبود یابند. در این آزمون، نمرهی کل 16 از 4 آیتم مربوط به رفتار و خلق و 52 نمره برای 13 آیتم مرتبط با عملکرد روزمره و 108 نمره برای 14 آیتم مربوط به وضعیت حرکتی بیمار و همچنین 23 نمره برای 11 آیتم مربوط به عوارض درمان میباشد. داروهای زیادی در دسترس هستند که میتوان با مصرف آنها مشکلات حرکتی ناشی از پارکینسون وعلائم گسترده تر مانند یبوست، افسردگی، مشکلات جنسی، آب دهان، خستگی، درد و مشکلات خواب را درمان کرد. این درمان به کنترل حرکات خاص مانند لرزش و یا حرکات غیرارادی کمک میکند.
برای کنترل دیابت بهتر است رژیم غذایی ویژه ای را رعایت کنند که مشکلات جانبی دیگری اضافه نشود. تاکید بر مصرف منابع خام مواد غذایی در رژیم غذایی: مطمئن شوید که سه چهارم دریافت غذایی شما از مواد غذایی خام مانند دانهها و مغزها است.تاکید بر مصرف مواد غذایی حاوی فنیل آلانین: از آنجا که اسید آمینه- L فنیل آلانین ممکن است به کاهش علائم بیماری پارکینسون کمک کند، مواد غذایی مانند بادام، مغزها، ماهی، گردو، کدوتنبل، کنجد، لوبیا، نخود و عدس را در رژیم غذایی خود بگنجانید.پروتئین رژیم غذایی باید محدود شود: مقدار پروتئین رژیم غذایی باید به هفت گرم در روز کاهش یابد به جای مصرف گوشت و ماکیان، سایر منابع پروتئین مثل: جو، سویا، ماست، لوبیاها و عدس استفاده شود. جراحی مغز از طریق بینی مانند دیگر جراحیهای قاعده جمجمه، دارای خطرات و عوارضی میباشد که از بین آنها میتوان به عفونت، خونریزی، سکته مغزی، آسیب به اعصاب، نشت مایع مغزی – نخاعی و … آزمایشهای تصویری، مانند ام آر آی، اولتراسوند مغز، اسکنSPECT و PET نیز برای رد کردن سایر اختلالات مورد استفاده قرار میگیرد.
این داروها دوپامین را افزایش میدهند و یا به عنوان جایگزین استفاده میشوند. داروها به مدیریت و کنترل مشکل راه رفتن، حرکت و لرزش کمک میکنند. قدرت، استقامت، تحرک و کنترل خود را افزایش دهد. بیمار باید برنامههای درمانی پزشک، فیزیوتراپیست، کار درمانگر، گفتار درمانگر و متخصص تغذیهی خود را به طور منظم دنبال کند. توارث ژنتیکی ممکن است اتوزوم غالب، اتوزوم مغلوب، وابسته به X یا وراثت مادری با تظاهر یا نفوذ متغیر باشد. پزشک ممکن است آزمایشهایی از جمله آزمایش خون را تجویز کند تا مطمئن شود بیماری دیگری باعث ظهور این علائم نشده باشد. با این حال با استفاده از داروهای بیماری پارکینسون، گزینه های جراحی از جمله تحریک عمیق مغز و تلاش برای کاهش استرس می توان به کنترل این لرزش ها کمک کرد. هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و روشهای درمانی معمولاً با کمک فیزیوتراپی و کاردرمانی بر کنترل علائم پارکینسون تمرکز میکنند. متخصص فیزیوتراپی برنامه درمانی را مختص هر بیمار، متناسب با مرحله بیماری و شرایط و علائم خاص وی طراحی میکند. کاردرمانی به افراد مبتلا به پارکینسون کمک میکند تا در زندگی روزمره فعال باقی بمانند.
گفتاردرمانی به افراد مبتلا به پارکینسون کمک میکند تا بسیاری از مهارتهای ارتباطی ممکن را به دست آورند. گفتاردرمانی انواع مشکلات گفتاری، زبان و ارتباطی را درمان میکند. متخصص فیزیوتراپی با نظارت بر وضعیت بیماران و پیاده سازی درمانهای مناسب به آنان کمک میکند تا میزان فعالیت، حرکت و استقلال خود را تا حد امکان حفظ کنند. فیزیوتراپپیستها خدماتی ارائه میدهند که به بازیابی عملکرد، بهبود تحرک، تسکین درد و پیشگیری یا محدود کردن ناتوانیهای جسمی بیماران مبتلا به پارکینسون کمک میکند. در حال حاضر قابل پیشگیری نیست. درمان ضد آریتمی با دارودرمانی، برای بیماران مبتلا به بیماری ولف-پارکینسون-وایت قابل اجراست، اما مؤثرترین و کم عارضهترین روش درمانی، از بین بردن مسیر فرعی از طریق تخریب با فرکانس رادیویی (Radio Frequency Ablation یا به طور اختصاری RF-Ablation) میباشد که عوارض آن حتی از درمان دارویی کمتر است و موفقیت بالا (افزون بر ۹۰٪) دارد. همچنین متخصص کاردرمانی با توصیه به ایجاد تغییرات در خانه یا محل کار سعی میکند استقلال بیماران را افزایش دهد. متخصص کاردرمانی با بهبود مهارتهای فرد، نشان دادن راههای مختلف برای تکمیل وظایف و معرفی تجهیزات دستی به او کمک میکند تا فعالیتهای روزمره را با سهولت و رضایت بیشتر انجام دهد. فنهای ارتباطی مناسب که باعث موفقیت در فعالیتهای روزانه میشوند نیز به بیماران توصیه میشود.